Fotorubriek #RA-triomf

Ik ben Valérie Codesido en op 11 oktober om 21.00 uur vertrok ik voor een fietsroute van 420km, 3000 hoogtemeters in 24 uur: The Long Race Home. Een zware race zonder geen enkele ondersteuning.

Ik wist niet tot hoe ver mijn gewrichten het gingen halen maar blijven bewegen is het motto!
Aangezien ik martelende pijn had, zijn Alexandre (mijn partner) en Gehan (vriend en collega) bij mij gebleven, dus bij deze: dank u!!!
Het is uiteindelijk gelukt!!!! Ik had de oranje knoop vastgemaakt aan mijn fiets. Als ik een dip had, moest ik er maar naar kijken om weer verder te kunnen.

Niet stoppen met bewegen is essentieel bij reumatische aandoeningen. Vandaar deze uitdaging met de bedoeling geld in te zamelen ter ondersteuning van het medisch onderzoek van reumatische aandoeningen.  
Misschien kunnen we tezamen ervoor zorgen opdat een knoop geen marteling meer is!
Doneren kan nog t/m 12nov19

xxx

Het volledige verhaal kan je lezen in: Kleine overwinningen die het verschil maken

Ik nam al jaren medicatie die ervoor zorgde dat mijn RA redelijk goed onder controle was.

Maar dan brak ik mijn voet en ik deed dat grondig. Gebroken op drie verschillende plaatsen met verbrijzeling van bepaalde botjes.
Een operatie kon niet onmiddellijk, omdat er een lelijke (alsof er mooie bestaan), open wonde was.

Het eerste wat men mij afnam, was mijn reumamedicatie omdat die niet compatibel was met het genezingsproces van mijn wonde.

Zonder reumamedicatie verviel ik terug in immobiliteit en binnen de kortste tijd belandde ik in een rolstoel. Van een vrij actief iemand werd ik totaal afhankelijk. Ik kon met moeite bewegen en heel de dag had ik pijn. Ik was kregelig tegen iedereen die in mijn omgeving kwam en met de allerbeste bedoelingen hulp aanbood.

De enige persoon die ik kon verdragen was een klein meisje van een jaar of 7 dat dagelijks een kwartiertje langskwam. Zelfs al verging ik van de pijn, dan nog zou ik gedurende haar bezoekje lachen en opgewekt klinken.

Eindelijk, na weken inactiviteit, mocht ik terug mijn reumamedicatie opstarten. Ik wist zeker dat het nu wel elke dag beter met mij zou gaan. Mijn vriendinnetje nam zich voor om verder elke dag langs te komen, ditmaal om mij te helpen om uit de rolstoel te geraken en mij opnieuw te leren stappen. Met geduld, fierheid en zachtheid kreeg zij mij zover dat ik uit mijn rolstoel kwam en steunend op haar schoudertje, mijn eerste stapjes terugzette.

Van dan af ging het vrij snel de goede richting uit. Van ’s morgens zat ik te wachten op haar komst en haar aanwezigheid van een kwartiertje. Met een stralende glimlach kwam zij dan mijn huis binnen en zei: “hier ben ik dan om je weer te leren stappen”.

Mijn kleine heldin zorgde voor mijn kleine overwinning.

Jeanne

Nelly deed op onze aanmoediging mee aan de fotowedstrijd van Pfizer. Haar ingezonden foto en tekst wonnen een plaatsje in de kalender #SmallVictories, mede dankzij de vele stemmen die zij voor haar inzending verwierf.

Geen gemakkelijk opgave om jezelf en je privé voor cameramensen en interviewer open te stellen. Nelly bewijst opnieuw hoe ver zij wil gaan om onze vereniging op de kaart te zetten. Een nieuwe uitdaging en kleine overwinning. Proficiat, Nelly!
Wat voorafging

Lees haar inspirerende teksten in 'Nelly aan het woord'

Ondanks mijn RA, bijbehorende pijnen en vermoeidheid, ben ik dit jaar opgekomen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Mijn politiek engagement en activisme stamt uit begin jaren '80, maar is door gezin en ziekte wat op de achtergrond gekomen. Nu was ik er terug aan toe.

Dankzij het begrip en steun van de partij en mensen om me heen, heb ik de moed en energie (binnen de perken) teruggevonden om me op de kandidatenlijst te zetten. Ik voelde me herleven! Weer was ik een gewaardeerd en zinvol lid van de samenleving en kon mijn engagement een echt verschil maken. Dus ben ik weer op manifestaties en betogingen te zien, maar nu op mijn scootmobiel. Ik ga weer naar vergaderingen en ben erg actief op sociale media. Samen denken en naar oplossingen zoeken, acties organiseren en in contact zijn met veel mensen, geeft mij een hervonden elan en een voldaan gevoel.

Ik geloof echt dat je met de juiste motivatie en doelstelling, ook met RA een zinvol en gevuld leven kunt leiden. Ik ben niet echt piepjong meer, maar het zal echt nog wel even duren vooraleer ik naar de vissenbak ga staren...