Congres in Frankfurt - maart 2012

ReumaNet, onze koepelorganisatie, krijgt een uitnodiging voor een congres in Frankfurt. Opnieuw een initiatief van Roche. De bestuursleden van ReumaNet zijn druk bezet. Ik waag opnieuw mijn kans. Dit keer sta ik er alleen voor, maar met de opgedane kennis loop ik vlot door de geplogenheden van de luchthaven in Zaventem. Het hotel is prima evenals de organisatie van Roche, zo zal blijken.

Op dit congres zijn vooral kanker-liga’s aanwezig. De delegatie van Brazilië is groot en legt een stempel op het congres. De Chinezen zijn zwijgzaam, Engels is niet aan iedereen gegeven. Een tolkenploeg hoedt ons voor babelse toestanden. De toespraken en gesprekken verlopen in het Engels, maar enkelen wagen het in het Spaans. De koptelefoon biedt redding.

We worden voorgesteld aan een aantal werkgroepen uit verschillende landen. Ieder land heeft zijn eigen aanpak. Een werkgroep in Australië heeft gezorgd voor een nationaal, later internationaal project rond verpakkingen: ook voor mensen met een handicap moeten verpakkingen vlot openen. Zo komen nog andere landen, nog andere projecten aan bod. Onderzoekstechnieken worden uitgelegd. Een Duitse dokter steelt de show met rekenkundige modellen waar niemand iets van snapt. Toch slaagt hij er in zijn verhaal door te geven. Ook de digitale media komen aan de beurt.

Op woensdag komt Roche zelf in de kijker: drie bonzen nemen plaats vooraan en geven elk vanuit hun job een visie op het bedrijf. Er wordt geopperd dat Roche niet enkel een bedrijf is om winst te maken. Men opteert voor het belang van de patiënt en voor samenwerking met patiëntenverenigingen en medici om te wegen op het politieke beleid.

Ik vertrek iets vroeger, vertrouw het niet. Het komt uit: op de luchthaven van Frankfurt is men allesbehalve geneigd om mij de weg te wijzen. Na een tijdje dolen kom ik uiteindelijk terecht bij een dame die me alles bezorgt wat nodig is. Ik word gefouilleerd en mijn bagage wordt doorzocht. De vlucht is woelig, ik ben blij als het vliegtuig Brusselse grond raakt. ‘Het is genoeg geweest’ probeer ik mezelf wijs te maken.

Met dank aan de voorzitters van RA-Liga en ReumaNet, die ons de gelegenheid geven om ook internationaal ervaring te vergaren. Met dank aan Roche voor de congressen in Barcelona en Frankfurt.

Jo