Creatief Schrijven en RA Liga

Op een bloedhete zaterdag in juni gaf Ariane van Creatief Schrijven ons praktische tips en toepassingen voor Zakelijk Schrijven.
Het werd een leerzame namiddag voor alle aanwezigen, zelfs voor de lesgeefster, zoals blijkt uit het stukje dat ze voor ons schreef.
Dank je wel, Ariane voor je lovende woorden.
Bedankt om ons op aangename manier wegwijs te maken in het labyrint van het schrijven.

Het Reumahuis. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik had geen flauw benul van een Reumahuis.
RA, nog zoiets. Nooit van gehoord. Ik mag me gelukkig prijzen, veronderstel ik.

Collega Beatrijs Peeters hielp de vereniging Patient Partners om getuigenissen op te schrijven. De bal rolde vrolijk verder richting de RA-liga en richting Jeannine. Of Creatief Schrijven ook iets kon vertellen over artikels schrijven. Dat kon Creatief Schrijven.

Jeannine bezorgde me teksten van de medewerkers van de liga. Driftig slikkend, af en toe door een vochtig waas, las ik de teksten. Ik voelde me vereerd, omdat deze mensen – die ik nog niet kende – me een inkijk in hun leven wilden geven.

Uit teksten kun je al iets afleiden. Ik leidde af dat ’t hier ging om heel betrokken mensen. Mensen die pal achter hun zaak staan – of pal ervóór als het moet.

We maakten kennis op een heel warme zaterdag, in het Reumahuis. Dat zijn deur koppig op slot hield.
Jeannine belde de hulptroepen en schoof dozen koffiekoeken en broodjes mee het lokaal in.

Een hele dag werkten we samen aan artikels. Hoe schrijf je ze, wat moet er in, moet er niet in, hoe zet je ze op een website,…

En die mensen, van wie ik die ontroerende teksten had gelezen, bleken in het echt even betrokken. Nee. Nog meer betrokken. Bijna met geweld moest ik hen wegkloppen van de inhoud. “Ja maar, onze mensen,…” Neehee! Gaat het niet over! Het gaat over de stijl, hoe schrijf je het. Laat de inhoud eventjes los. Eventjes. Heel eventjes maar. Gewoon om een kleine regel over actief schrijven eventjes duidelijk te maken. Dat is alles. Meer zou ik niet durven vragen. Want deze mensen, zij zijn de RA-liga. Ze werken er niet voor. Ze zijn het. Het zit verweven in hun hele leven. Zij leggen niet enkel hun hart en hun ziel in de liga. De liga kleeft aan hun huid, dragen zij dagelijks mee.

Het was me een grote eer om de hele dag te mogen werken met deze mensen. De RA-patiënten en hun omgeving mogen zich meer dan gelukkig prijzen dat hun belangen verdedigd worden door deze ongelooflijk straffe, gepassioneerde mensen. En ja, in die zin staat een passief. Passief kun je gebruiken als camera, om de aandacht op iets te richten. Dat doe ik.

Op de RA-liga.
Op Jeannine, Nelly, Christel, Herlinde, Marthe, Anja, Jef.

Dank.

Ariane d'Hondt

Voor vragen over dit artikel kan je mailen naar info@raliga.be

---