Veilig op straat

Reumatoïde artritis kan je leven helemaal veranderen. Niets is nog vanzelfsprekend. De kleinste dingen geven soms onoverbrugbare problemen.

RA heeft mijn leven veranderd. Als moeder, maar nu ook als grootmoeder. Hierover wil ik graag schrijven. Een dagboek van kleine dingen in het alledaagse leven die mij moed geven om door te gaan, te vechten tegen deze ziekte. Met vallen en opstaan.

Greet

Onze vijfjarige kleinzoon Guus is extreem  allergisch voor alles wat noten, maar vooral wat pindanoten bevat. Als voorzorg heeft hij altijd een klein rugzakje bij met speciale pennen die zijn leven kunnen redden. Dat zakje gaat overal mee, naar school, naar moeke en vake, naar oma en opa en zelfs naar de kapper. Gelukkig heeft  hij de pennen nog nooit nodig gehad. Zijn mama en papa, die natuurlijk wel erg bezorgd zijn, proberen hem al een hele tijd in te prenten dat hij  voortdurend moet opletten. Voor hij iets eet moet hij zeker weten dat er geen noten in zitten. Dat lukt al behoorlijk. Guus weet ondertussen al goed waar hij moet op letten.

Op een woensdagnamiddag speelt hij samen met zijn broertjes met autootjes in onze living. Een heel parcours met straten en oversteekplaatsen vult ons tapijt. Misschien is dit het moment om Guus ook wat over veiligheid op straat te leren. Dat je niet zomaar met iedereen mag meegaan vind ik toch een tussendoorlesje waard. 
Ik kom nog uit het Dutrouxtijdperk en ben misschien wat te overbezorgd als het over dit onderwerp gaat .
Voor mijn generatie behoren beelden van kinderen die door minibusjes opgepikt worden tot het collectieve geheugen.  

Ik ga gezellig naast hem zitten en neem een autootje en een poppetje in mijn hand. ‘Dit poppetje ben jij, Guus. Je loopt van school naar huis en naast jou stopt een auto. Een vreemde meneer heeft een reep chocolade in zijn hand en zegt : jongetje, als je instapt krijg je deze reep. Wat zeg je dan?’
Guus kijkt me bedenkelijk aan. Ik zie in zijn hoofdje de radertjes werken. Plots zie ik  trots in zijn ogen. Voor zijn andere broertjes iets kunnen zeggen antwoordt hij kordaat: Dan zeg ik: ‘meneer, wat zit er allemaal in die reep?’

Guus heeft duidelijk zijn les over zijn notenallergie geleerd. De andere les over veiligheid vergt nog wat meer oefening, denk ik !