Mijn verhaal vertellen geeft me een goed gevoel

Ik wil graag mijn verhaal kwijt op de website omdat het me een goed gevoel geeft. Ik wil ook andere verhalen kunnen lezen en mensen leren kennen die in dezelfde situatie zitten. Mijn naam is Marina Demunter, ik ben 50 jaar en sinds 7 jaar zelfstandige. Heb een zoon Arne en dochter Amber. Sinds 3 jaar weet ik dat ik reumatoïde artritis heb.

Ik was volledig overstuur, wist niet wat me overkwam. Heb heel moeilijke dagen achter de rug.
Ondanks het feit dat ik zeer optimistisch ben viel ik toch in een zwart gat. Telkens ik er probeerde over te praten kreeg ik de reactie:’ah ja dat heb ik ook die reumapijn’. 

Mensen keken raar op als je afwezig was in de zaak… . Dagen weken zat ik in de put! Ik had enkel mijn professor om erover te praten.

Op een gegeven ogeblik moest ik zelfs antidepressiva nemen. Daardoor was ik zo boos op mezelf !! En het was o zo moeilijk om je gezinnetje er mee te confronteren, want de mama is de man en de vrouw des huizes!! 

Na meerdere  onderzoeken in ziekenhuizen en zonder resultaat had er nooit iemand aan gedacht mijn bloed te onderzoeken naar reuma, tot ik bij een andere huisdokter terecht kwam die me er op wees dat het reuma was. Toen kwam ik terecht bij professor Dekeyzer die me de eerste 9 maanden behandelde met Zopiclone om terug rust te krijgen, Tramium voor de pijn, Serlain omdat ik het heel moeilijk had, wekelijks Ledertrexate 2 ‘s morgens en 2 ‘s avonds en 2 op zaterdagmorgen, Foliumzuur en Medrol 16 mg. Na die 9 maanden bleef ik hevige opstoten krijgen. Toen kreeg ik om de 4 weken Simponi. En nu 18 maanden verder is het voor mij hét wondermiddel: elke maand stipt de 15^de krijg ik deze inspuiting. De derde week heb ik het dan weer wat lastiger. Maar al bij al ben ik heel tevreden.

Maar goed: nu 3 jaar later neem ik die pilletjes niet meer maar word supergoed behandeld door eerst en vooral mijn huisdokter die de diagnose stelde na meerdere bezoeken in andere ziekenhuizen en me heeft doorgestuurd naar professor Dekeyzer. 

Nu voel ik me toch al veel beter. Gedurende drie weken voel ik me goed, uitgezonderd de kleine kwaaltjes want die wordt je gewoon maar neem je erbij. Enkel week 4 - in afwachting van de spuit - is een ramp.

Maar ik blijf toch piekeren  over de toekomst .

Marina; 2014-08-29