Mijn valentijntjes

Ik ben een Oma.
Tot zesmaal toe.
De geweldigste rol die mij ooit werd toebedeeld.

Ik ben wel een beetje speciaal.
De mensen die mij kennen, knikken en denken dat zij dat speciaal-zijn van mij kennen.
Maar als ik aan ‘speciaal’ denk, dan heb ik het over mijn lichaam dat nu al jaren door een chronische ziekte wordt geteisterd. Het is een opdringerige, eigenzinnige parasiet, een RA-monster. Ik heb het monster nooit uitgenodigd en zelfs de toelating geweigerd tot mijn lichaam… maar het mocht niet baten.

Veni, vidi … en vici?

Het kwam, het zag, … en het leek erop dat het ging overwinnen.
Althans, zo dacht het RA-monster.
Waar ik ook ging, het was er altijd en het beperkte mij. Wat ik ook deed, het zorgde dat ik mij niet optimaal kon inzetten.
Als er iets tofs gebeurde in mijn leven, dan zorgde het RA-monster ervoor dat mijn lichaam zo vermoeid was of zo pijn deed, dat ik ofwel maar even of helemaal niet kon deelnemen aan hetgeen er was gepland.

Het leek erop dat het monster ook zou overwinnen...

En toen gebeurde er iets geweldigs, overrompelend in mijn leven.

Ik kreeg 6 kleinkinderen.

Van bij hun geboorte streden zij mee tegen mijn RA-monster.
Mijn valentijntjes hielpen mijn inzet mee onderbouwen om mijn RA-monster te bekampen.

Dat deden zij met hun blinkende oogjes, hun mondjes met honderden kusjes, hun kleine handjes die een pijnlijk gewricht beroerden, hun onweerstaanbare lachjes.
Met woordjes als:
‘ik heb je gemist; ik zie je graag; mijn allerliefste Moeke; Moeke maakt de beste wortelpuree van de hele wereld; mogen wij bij jou komen slapen …’
wisten mijn kleine helden regelmatig het monster naar een kelder in mijn lijf te verdrijven.

Maar de kelder is niet robuust genoeg tegen de kracht van het monster.
Mijn valentijntjes en ik zoeken nu samen naar een middel om het monster in een vergeetput van mijn lijf te drijven.

Ik realiseer mij dat zelfs zoveel liefde niet  tegen deze meedogenloze vijand is opgewassen en dat het gevecht nooit echt kan worden gewonnen.
Maar mijn valentijntjes zorgen ervoor dat ik de pijn beter kan genereren, dat hun enthousiasme en hun levenslust mijn vermoeidheid kunnen uitstellen.

Het RA-monster installeerde zich in mijn lichaam, maar de valentijntjes werden overwinnaars van mijn hoofd en vooral van mijn hart.
Mijn valentijntjes zijn mijn geheime wapen in mijn dagelijkse strijd tegen mijn chronische aandoening.

Op 14 februari wil ik hen eren.
Liefs en dikke knuffel van Moeke xxx

Nelly Creten