Gezonde mensen hebben veel eindejaarswensen, zieken slechts één

Hebben jullie dat ook dat jj je afvraagt, waar het jaar gebleven is?
Je had de indruk dat je nog maar net de kerstversiering opgeborgen had en nu moet je alweer naar de zolder om ze terug te halen?
Ik heb althans het gevoel dat het elk jaar sneller gaat.

Als de Sint terug op weg is naar Spanje dan ben ik anderhalve dag in de weer met het opstellen van de kerstboom en de versieringen aan te brengen. Vroeger klaarde ik die klus in een halve dag. Nu heeft leeftijd en vooral reuma mijn activiteiten in tijd verdrievoudigd. Maar ik zie het positief. Ik kan nog altijd, weliswaar met hulp, mijn huis in ‘kerststemming’ brengen.

Ik ben geen grote fan van de winter maar ik moet toegeven dat de eindejaarsfeesten mij wel gelukkig maken.
Vooral het kerstfeest maakt mij creatief. Voor mij is Kerstmis het eindpunt van de donkere dagen, want daarna krijgen we elke dag een tikkeltje meer licht. En dat is de insteek als ik aan Kerstmis denk.

Als mijn stekje klaar is en vooral alle kerstlampjes branden, dan vind ik het ontzettend leuk om mijn huiskamer alleen verlicht te laten met de kerstdecoratie en de vlammetjes van ons haardvuur. Dan vind je mij in een hoekje met een boek of gewoon zitten mijmeren.

Ik probeer dan ook het voorbije jaar te overlopen.
Wat is er ingrijpend geweest maar vooral wat is er positief geweest?
En dan komt de herinnering aan een klein voorval dat mijn jaar toch wel getekend heeft. Ik heb namelijk een ingreep laten uitvoeren die mijn leven heeft verbeterd en vooral een dagelijkse knagende pijn heeft weggenomen. Ik was hier zo gelukkig mee dat ik te pas en te onpas mijn naasten hiermee confronteerde.
Hun reactie was een prachtig cadeau, want zij vertelden mij dat zij altijd veel dromen en wensen hadden, terwijl voor mij het feit dat mijn pijn verminderd was, ik als het mooiste cadeau beschouwde.
Hun woorden hebben mij ontroerd.
Het beste kerstcadeau en de mooiste nieuwjaarswensen zijn de gemeende woorden en het meevoelen van je geliefden.

Ik bepaal mijn eigen ‘weersomstandigheden’
Ik kreeg deze knutselwerkjes vorig jaar als kerstcadeau van mijn kleinkinderen en was hier super gelukkig mee.
Ik besloot om die dozen een belangrijke bestemming te geven. De moeilijke momenten die ik in de loop van het jaar zou meemaken door ziekte, pijn en verlies, schreef ik op een papiertje en borg het papiertje op in het ene doosje. Maar ook de grappige, mooie en ontroerende momenten noteerde ik en borg ik op in het andere doosje. En nu, eind van het jaar, bij de kerstboom ga ik beslissen welke van de twee doosjes ik ga openmaken om over de belangrijke momenten in mijn leven te mijmeren.

Zal ik het doosje met de moeilijke momenten openmaken, of die briefjes gewoon verbranden?
Of misschien ga ik voor het doosje met de positieve items kiezen?
Nu ik het neerschrijf weet ik het nog niet.

Warme, gezellige, pijnloze eindejaarfeesten en een knallend nieuw jaar
Nu rest mij nog jullie allemaal - mensen die chronisch ziek zijn, die dagelijks te kampen hebben met beperking, met pijn, met vermoeidheid, met zoveel problemen en die elk jaar opnieuw de kop op steken, mijn welgemeende kerst- en nieuwjaarswensen over te brengen.

Daarvoor verwijs ik naar een van mijn hobby’s en dat is fotografie. Ik kan er heel veel van mezelf inleggen.
Ik vertrek van een negatief beeld om er een positief van te maken (toen we nog analoog fotografeerden).
Dát is de ingesteldheid die ik iedereen toewens.

Nelly Creten