Genieten!

Ik heb RA, en woon alleen.

Zomer 2005

Mijn balkon is 13 meter lang. Met zicht op het vlakbij gelegen kanaal. Winter en zomer vond je er altijd planten en bloemen. In de winter zijn het vooral diverse soorten vetplantjes die tegen alle weer en wind bestand zijn. In de zomer streefde ik ernaar een overweldigende bloemenpracht te bekomen. Iedereen die langs fietste keek goedkeurend omhoog.

’s Zomers probeerde ik zoveel mogelijk buiten te zitten. Met de intentie een boek te lezen. Maar meestal werd mijn blik naar de bloemen toe gezogen en lag ik stil te mijmeren en te genieten. De blauwe reiger, de altijd aanwezige kwakende eenden, de voorbijvarende boten en jachten – de ene al pompeuzer dan de andere – bezorgden me een zalig vakantiegevoel.

Vanaf het najaar hing er een voederplank. Vanuit mijn zetel zag ik de vogels aan komen fladderen. Eerst de koolmezen, even later gevolgd door de pimpelmees. Een schuchtere mus kwam al eens een graantje meepikken dat op de grond lag. Ook het roodborstje is schuw en laat zich verjagen door de opdringerige koolmezen. Soms verscheen een vink. Maar de boomklever, een prachtig vogeltje, liet het niet aan zijn hart komen en pikte er lustig op los. Wanneer het heel koud is kwamen de staartmezen, altijd in groep. Verrukkelijk om naar te kijken. Ook dan gebeurde het dat ik mijn boek vergat en steeds naar buiten lag te kijken.

Winter 2004-2005

Ik heb me een natuurgids aangeschaft met de verschillende soorten vogels uit onze streek. Als een onbekend vogeltje een bezoek bracht zocht ik dat vlug op. Zo ontdekte ik het verschil tussen het sijsje en de groenling.

Maar het meest onverwachte bezoek kwam drie jaar geleden van een eekhoornfamilie. Aangetrokken door de nootjes hadden ze blijkbaar de weg gevonden. Eens zover kwamen ze dagelijks op visite. En ze waren zelfs niet schuw. Langs de regenpijp klommen ze omhoog en met een flinke sprong naar een tak van de lindeboom verdwenen ze weer naar beneden.

Gedurende twee jaar heeft mijn balkon er triest bijgelegen. Hygieia, (de Griekse vriendelijke godin van de gezondheid, properheid en hygiëne) was een tijdje uit mijn zicht verdwenen. De vogeltjes vlogen mijn balkon voorbij en de eekhoorntjes wisten dat er toch niets te rapen viel. De bloempjes waren allemaal verdwenen. Hier en daar trachtte nog een triest vetplantje te overleven.

Maar de draad is terug opgenomen en het plantwerk met plezier overgenomen door mijn familiehulp. Onder mijn geoefende leiding bloeit en boeit mijn balkon nu weer als voorheen en komen de vogeltjes terug aangefladderd. En nu geniet ik weer met volle teugen en voel de vakantiestemming terugkeren.

En zo komt het dat ik weer tevreden en blij mijn beperkingen overwin door de natuur te bewonderen, onderwijl trachtend mijn aandacht niet te dikwijls te laten verslappen van een goed boek. En wie weet, mogelijk vinden de eekhoorntjes de weg terug.

Mia (november 2007)