Bundel Grijs Blauw - 2012

Bij de overgang van Oud naar Nieuw is het vaak tijd voor bezinning en terugkijken.
Wat bracht het afgelopen jaar?

Zo deed ook een paar jaar geleden Lieve.
In haar gedicht '2012' beschrijft ze wat voor haar en haar gezin duidelijk een moeilijk jaar was.
Een jaar van vallen en opstaan, vooral niet opgeven maar doorgaan.

2012

Een jaar gevulder dan andere,
door emoties en gevoelens
horende bij de operatie
en de revalidatie
zowel van hem als van mij.
Maar daardoor een vol jaar,
soms een overvol,
tot overstromens toe.
Eerst uitzien naar zijn nieuwe knie
en toen kwam er mijn kapotte schouder,
en een iets of wat gescheurde knie.
Gedachten die op hol slaan
en niet weten wat eerst en
hoe wat gedaan.

Maar proffen die zoiets wel kennen
die met zorg de nodige uitleg doen ( tot 2x toe)*
en je aan de situatie laten wennen.
Die maken dat je zonder zorgen
er tegen aan gaat morgen

Alles verliep goed,
na veel oefeningen, en revalidatie
werd die oude knie verleden tijd
en ging het tennisseizoen terug open,
en kon hij weer volop lopen.
En ook die schouder,
na veel oefeningen en geduld
was er een andere wens vervuld.

't Waren de kinesisten die hiermee voor zorgden,
die maakten dat we ons goed voelde in ons vel
een goeie babbel tijdens de oefeningen
zorgden hiervoor wel.
't Stak soms ook wel tegen,
toen die knieën ‘t gingen begeven.

Enerzijds dolgelukkig en in een overwinningsroes
door een schouder die terug mooi kon bewegen
maar nadien van hoog vallen bijna tot moes
als die knieën niet meer willen en je benen alsmaar trillen

't Kon nochtans zo’n deugd doen
als het goed ging
't bracht je hogerop
waarin je weg kon dromen
maar die dan weer openspatten
als een zeepbel
ja, soms ging het echt zo snel,
van goed naar kwaad
van genieten naar afzien,
en oefenen en oefenen,
en door moeten gaan
als je er echt wou staan
je gevoelens niet steeds kunnen uiten
want anderen staan daar buiten
die volgen je niet
die denken vooral aan je schouder
en willen je waarschuwen en beschermen
maar hebben je nooit horen kermen,
soms vloeken,
maar dan toch terug vooruitgang voelen,
en weten dat het goed gaat komen,
en weten dat we moeten blijven gaan
en blijven dromen
en blijven oefenen
zodat ook die dromen
uit kunnen komen
maar daar tussen
veel zalige momenten
momenten die we niet zouden willen missen
gevoelens van hergeboorte
van herontdekken
van mooie plekken
van genieten,
van samen zijn,
van kunnen wandelen, en
fietsen, van zwemmen en
tennissen, echt fijn ! van
kunnen draaien
en keren in je bed,
op je buik slapen, volle pret!

Gewoon een jaar vol,
vol van alles en nog wat
een onvergetelijk jaar
vol emoties
en dingen,
waarin 't woordje ‘Zaallig’
eruit ging springen.
____________________________________________

*Lieve: de eerste keer dat de prof de uitleg van de operatie en revalidatie van mijn schouder gaf, had ik alles wel gehoord maar niks opgenomen, doordat er teveel door mijn hoofd spookte, mijn man zijn revalidatie, het werk met de vakantieperiode die aan kwam, mijn knieën waarvan ik nog niet wist of deze ook een operatie moesten ondergaan of niet. Vandaar dat die prof nog eens alles uitgelegd heeft, aan Mark en mij, toen konden we met 2 alles aanhoren en proberen op te nemen.