Bjorn: Lac de Nalinnes.

Lac de Nalinnes

Dit is het verhaal van Bjorn.  Bjorn is 41 jaar en heeft reuma sinds zijn kindertijd.  Dit is een verhaal over leven in coronatijden en het waarmaken van dromen.

Het is zondag 26 juli 2020.  Mijn beste vriend komt op bezoek.  Hij vraagt of ik van 18 tem 21 september 2020 mee ga vissen in Charleroi op het meer Lac de Nalinnes.  Ik antwoord volmondig ja; dit staat immers al lang op mijn bucketlist.

Het toezeggen dat is één ding; de voorbereidingen treffen, dat is echter andere koek.  Eerst moeten er nog een hoop aanpassingen gebeuren.  Ik denk b.v. aan mijn veldbedje van 43cm hoog dat veel te laag is voor mij.  Dit zal moeten worden verhoogd. Gelukkig heeft mijn vader nog buizen liggen van een oud veldbedje, ongeveer hetzelfde als het mijne.  Mijn vriend heeft dan de bruikbare delen mee naar zijn werk genomen en heeft de nodige aanpassingen gedaan.  De buizen kunnen nu over mekaar worden geschoven.  Bij de eerste test blijkt het bedje te hoog.  Na meten en puzzelen hebben we dan toch de juiste hoogte kunnen instellen.  Er doet zich echter al snel een ander probleem voor.  Het bedje is niet stevig.  Het is wankel. Met het nodige denkwerk van ons beide verhelpen we ook dit probleem al snel.

Dit is echter nog maar het begin.  Ik moet mij ook nog een deel nieuw hengelmateriaal aanschaffen.  Het mijne is spijtig niet sterk genoeg.  Nieuwe hengels staan op de shopping list, net zoals Big Pit molens. Deze laten met werpen veel meer lijn afspoelen en bij een dril ook weer opspoelen bij iedere slingeromwenteling. 

De normale karpervisser slaapt in een Bivy. Omdat dit voor mij veel te laag is, neem ik dan maar de gewone vakantietent voor 4 personen mee.  We weten echter niet of we die daar kunnen opzetten.  Als dat niet lukt, dan zullen we in de auto moeten slapen.

Ik moet ook hogere tafeltjes dan degene die  normaal worden gebruikt bij het karpervissen, meenemen.

We mogen ook de verlichting niet vergeten om de duistere momenten tijdens het vissen te vergemakkelijken.

Om de zittende momenten comfortabel te maken, wordt mijn campingstoel ook in de hoogte aangepast.  Dit vergemakkelijkt het  neerzitten en het terug rechtkomen van de stoel.  Op deze manier hoef ik niemand lastig te vallen om me te komen helpen.

Eten en drinken voor 4 dagen, dat is ook heel belangrijk.  We nemen 15 liter water mee en een klein gasvuurtje om te koken.

Het is zover.  Het is 18/09/2020 en we vertrekken om 8:00u.  We hebben een rit van dik 2u rijden voor de boeg. We stoppen onderweg regelmatig om de benen eens te strekken.

Eens aangekomen, maken we kennis met iedereen (de Covid-regels in acht genomen).  De organisatie legt de regels uit, doet de loting en wijst ons onze visstek toe. Nu kunnen we beginnen met alles op te stellen.  We beginnen met de tent op te zetten en dan het belangrijkste, nl. het optuigen van de hengels om ze zo snel mogelijk in het water te kunnen leggen.  We laden de rest van de bagage en materiaal uit en installeren ons zo goed mogelijk.  Alles krijgt zijn plekje. 

Door de adrenaline die door mijn lichaam gaat, komt er de eerste nacht natuurlijk niet van slapen.  Wat gaat er gebeuren vannacht?   Nachtvissen heb ik immers nog nooit gedaan.  Die nacht vangen we 4 vissen.  Twee daarvan tellen echter niet mee voor de wedstrijd maar we hebben er plezier in.

De volgende dag staan we om 7:30 ‘s morgens op. We kleden ons aan en ontbijten.  Mijn vriend maakt spek met eieren klaar. Zo zijn we sterk genoeg om dikke vis te vangen.

Omdat ik op voorhand wist dat het toilet op ettelijke meters van ons af lag, had ik mijn scootmobiel ook meegenomen. Ik heb immers problemen met ver wandelen.

Na mijn ochtendritueel check ik mijn hengels, controleer ik mijn aas, kijk ik na of de lijnen nog intact zijn.

Onze vrouwen zijn onderweg.  Ze komen ons bezoeken.   We beslissen om te gaan BBQ’en.  De vrouwen gaan op pad om al het nodige te gaan halen. Het is een back to basic bbq maar het is ontzettend leuk en verkeren in goed gezelschap.  Rond 20:00u  vertrekken de vrouwen terug. Tijdens de dag vangen we niets.  Het gaat slecht op alle stekken. Om 23:00u gaan we slapen. Maar die nacht vangt mijn vriend toch nog 2 vissen.

De dag daarop belooft mijn vriend me dat als er een dikke vis aan de hengel hangt, dat ik hem mag inhalen.  In de late namiddag is het eindelijk prijs; een vis van 11.7kg hangt aan de lijn. Dit is mijn personal best.  Blijkbaar hoort hier een doop bij.  Ik heb geen idee wat die doop betekent.  Bij het showen van de vis voor een foto, krijg ik een emmer water van de vijver over me heen gegoten.  Lekker verfrissend wel bij het hete weer. Goed nat geworden en nu moet mijn vriend zich ook bewijzen.  Ik heb immers hulp nodig met het omkleden. Hij heeft dit nog nooit gedaan, maar het verloopt allemaal goed.  De volgende nacht is het nog kouder dan de vorige nachten. Ik draai me maar lekker in de dekens om me warm te houden.

Het is maandagmorgen 7:30u en vandaag gaan we terug naar huis. We beginnen met alles stilaan af te breken en terug in de auto te laden.  De wedstrijd duurt tot 14:00u.

Op het moment dat mijn vriend alles gaat doorgeven, krijgt hij de vraag of we op de prijsuitreiking willen wachten.  Ik ga voor de eerste keer mee.  Ik krijg ook een beker omwille van mijn personal best en omdat ik mijn eerste en enigste vis heb gevangen dat weekend op Lac De Nalinnes.

We keren tevreden terug naar huis en spreken af dat we de volgende keer weer mee gaan doen.  Om dit leuke weekend af te sluiten, gaan we samen lekker een pak friet eten.

-- Smakelijk --