1 april … kikker in je bil… aprilvis

Het is weer zover. Vandaag is het 1 april.
Ik heb zo een hekel aan die dag, want ik ben het prototype van het ‘gemakkelijke doelwit’.

Vroeger, toen ik nog ging werken, moest ik de hele dag op mijn hoede zijn, om niet gefopt te worden. Ja, ik was nu eenmaal lichtgelovig. Ik had te veel vertrouwen in de eerlijke bedoelingen van mijn naasten en collega’s. Ik dacht ook niet altijd na, als ze mij iets vroegen. De meest absurde aprilmoppen die ze met mij probeerden, heb ik wel kunnen detecteren. Maar soms waren ze te realistisch, om er niet op in te gaan. Omdat in mijn opvoeding werd meegegeven dat je altijd moet proberen beleefd te zijn tegenover derden, probeerde ik dan maar ‘groen’ te lachen als ik in de mop was getrapt. Neemt niet weg dat ik mij er niet goed bij voelde.

Wat is de kunst van het leven?
De kunst van het leven is om zaken, waar je een bloedhekel aan hebt of had, om te buigen.
Sinds ik kleinkinderen heb, is mijn houding wel veranderd en zie ik het ‘doelwit van een aprilmop’ worden… als een eer.

Ik weet dan dat de kleinkinderen samen een complotje smeden om hun grootmoeder ‘voor het lapje’ te houden. Ze zijn daar echt mee bezig.
Wat is er mooier dan enkele rakkers die plezier hebben in het uitdokteren, hoe ze hun grootouders een poets kunnen bakken?
In tegenstelling tot vroeger heb ik meestal door wat de bedachte grap is. Maar ik wil het spel niet saboteren en trap met veel tamtam in de opgezette mop. Het plezier en de verhalen achteraf, hoe ze Moeke en Bompa in de maling hebben genomen, wil ik voor geen geld missen.

In het verleden haalde ik ook aprilmoppen uit met mijn kleinkinderen.
Twee jaar geleden lukte het mij nog om een van mijn kleinkinderen naar Bompa te sturen met de vraag: “ Bompa! Moeke haar internet is weer opgeraakt en ze vraagt, of je een emmertje internet kunt brengen?”
Maar ik merkte dat mijn kleinkind niet gelukkig was met het feit dat wij allemaal met hem lachten.
Mijn eigen ‘1 april verleden’ indachtig, heb ik besloten om zelf geen aprilmop meer uit te halen maar mij wel elk jaar ‘open te stellen' voor de door de kleinkinderen bedachte aprilmoppen.

Wat heb ik geleerd? Drie dingen?

1. Ik heb geleerd dat wij als mens het recht hebben om vele keren te falen.
   Ben je daarom een mislukkeling? Neen, zeker niet.
   Je bent pas een mislukkeling wanneer je anderen de schuld begint te geven.
2. Mensen die erkenning en respect krijgen zijn beter in staat om een ‘gezond’ oordeel op te bouwen, anderen beter begrijpen en de dingen in de juiste context te plaatsen.
3. Maar vooral heb ik geleerd dat als je iemand 1 kritische opmerking geeft, dat er 5 waarderende opmerkingen nodig zijn om je, na die kritische opmerking, terug in balans te voelen.

Wat te doen op 1 april? 1 april is de 91ste dag van het jaar (92 als het een schrikkeljaar is). Na 1 april zijn er nog 274 dagen tot het einde van het jaar. ►Als iedereen op 1 april begint met vaker erkenning en waardering uit te spreken (thuis, op het werk, school, op straat, via sociale media) zal de energie en vreugde om ons heen al snel mooie vormen aannemen. ►Dan kunnen de 274 volgende dagen hoop en perspectief geven aan hen die het even niet meer zien zitten. Gaan we het proberen?

Nelly Creten